Adolf Hitler chciał zjednoczyć Stary Kontynent pod „socjalistycznym przywództwem narodu niemieckiego". Jego plan do złudzenia przypomina założenia, które legły u podstaw Unii Europejskiej.

Ciemne karty historii znanych marek.

Międzynarodowe marki, które dzisiaj spotykają się z uznaniem rynku i klientów mają w swojej historii zapisane ciemne karty. Hugo Boss, Volkswagen / Porsche, Deutsche Bank, Bayer (IG Farben), a nawet IKEA, z pewnością chciałyby zapomnieć fakt, że w przeszłości... otwarte były na współpracę z nazistami. A nazizm kusił - raz samą ideą, a czasami konkretnymi pieniędzmi, które pomogły stworzyć z firm prawdziwe imperia.

 

Sponsorzy Hitlera. Chciwość warta milionów ofiar

Dlaczego Hitlerowi udało się zawładnąć umysłami Niemców i rozpętać globalną rzeź? Do najważniejszych kwestii należy z pewnością sojusz elit gospodarczych z nazizmem. Do powstania III Rzeszy w decydującym stopniu przyczyniła się chciwość niemieckiego i międzynarodowego kapitału.

Hitlerowcy zapędzili ofiary do Auschwitz, korzystając z maszyn obliczeniowych koncernu IBM. Wojnę prowadzili dzięki ciężarówkom firmy Opel należącej do General Motors. Setki tysięcy ludzi wymordowano gazem cyklon B firmy IG Farben. Zbrodniarzy SS ubierał w mundury Hugo Boss i ubezpieczało Towarzystwo Allianz. Majątek zrabowany eksterminowanym narodom trafiał nie tylko do szwajcarskich, lecz także brytyjskich i amerykańskich banków.

 

CFR zaczęła planować Nowy Światowy Ład jeszcze przed rokiem 1942. Artykuł na stronie drugiej „The Baltimore News-Post” z poniedziałku, 7 grudnia 1941 roku – tego samego dnia zostało zbombardowane Pearl Harbour – przewidywał, że powstanie nowa liga światowa, która sformułuje „podstawową deklarację praw człowieka [...] i będzie chronić te prawa. W określonych przypadkach system będzie uprawniony do zajmowania się jednostkami i nakładania na nie kar” [wyróżnienie dodane].

„Początki ONZ wywodzą się z CFR. Jej członkowie stworzyli Nieoficjalną Grupę Panowania, która przygotowała pierwszy zarys ONZ. Dano go do oceny trzem prawnikom z CFR, a oni potwierdzili, że jest konstytucyjny. Wówczas przedstawiono tę propozycję prezydentowi Rooseveltowi, który jeszcze tego samego dnia ogłosił ją publicznie. Podczas inauguracyjnej sesji ONZ w San Francisco ponad czterdziestu amerykańskich delegatów było członkami CFR”.31

ONZ rzeczywiście przyjęło Deklarację Praw Człowieka. Wówczas prawo międzynarodowe zajmowało się jedynie kwestią tego, jak rządy wypełniają przepisy dotyczące ich własnych obywateli. Obecnie ONZ ma prawo porywać ludzi z ojczyzny i stawiać ich przez trybunałem w Hadze. Choć zbrodnie wojenne to rzecz potworna, sądzić powinien je naród, który padł ich ofiarą, wedle własnych praw. Mimo to ta parodia międzynarodowej sprawiedliwości nie wywołała żadnych protestów.

Jeszcze w 1941 roku doktor Quincy Wright, członek CFR i profesor prawa międzynarodowego na uniwersytecie w Chicago, wygłosił pierwsze i najklarowniejsze oświadczenie na temat tego, jak widzi „Nowy Światowy Ład”: jeden rząd sprawujący władzę nad całym światem, który ograniczy suwerenność narodów i ich niepodległość. To, że taka deklaracja, wygłoszona na początku drugiej wojny światowej, nie wywołała krytyki ani porównań ze straszliwym „nowym porządkiem” Hitlera, wskazuje, jak głęboko zakorzeniona była wówczas amerykańska izolacja. Nikt nie dostrzegł podobieństwa pomiędzy taką ideologią a celami państwa nazistowskiego.

Terry Boardman mówił o ideałach doktora Wrighta w wykładzie na temat Nowego Światowego Ładu, wygłoszonym przed audytorium liczącym niemal 1500 osób w Rudolf Steiner House w Londynie. Powiedział, że doktor Wright przewidywał trzy unie kontynentalne: „Stany

Zjednoczone Europy”, związek azjatycki i unię panamerykańską. Przewidywał również, że każda unia kontynentalna będzie posiadała ponadnarodowe siły zbrojne kosztem znacznej redukcji lub w ogóle likwidacji narodowych amii.

Jest rzeczą niezwykle ważną, by zrozumieć, że konferencje i spotkania Rady Stosunków Zagranicznych, Rady Ameryk, Królewskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, Instytutu Stosunków Międzynarodowych w Basenie Pacyfiku, Komisji Trójstronnej, Fundacji Gorbaczowa, Fundacji Billa Gatesa i tym podobnych organizacji nie są miejscami, gdzie podejmuje się najważniejsze decyzje albo przyjmuje nowe strategie. Te spotkania towarzyskie czerpią korzyści z prac prowadzonych przez zespoły dyskusyjne i badawcze CFR wspierające politykę Rady.

Europa została przymuszona do unii państwowej. Nie była ona taka, o jakiej marzył Napoleon, zjednoczona pod flagą Francji, ani taka, jaką planował Hitler, poddana władzy swastyki. Ale jak na ironię orzeł, godło Napoleona i Hitlera, dwóch władców, którzy chcieli zjednoczyć Europę, jest również godłem Stanów Zjednoczonych. A to właśnie wpływowi Amerykanie pracowali otwarcie lub w sekrecie przy tworzeniu dzisiejszej Unii Europejskiej kosztem niezależności i suwerenności tworzących ją państw.

 

Istnieje stare powiedzenie, które odnosi się do powstania Unii Europejskiej: „Jeśli na początku ci się nie uda, spróbuj, spróbuj jeszcze raz”. A dla nazistów i nazistowskich kolaborantów z drugiej wojny światowej, widząc powojenną śmierć i zniszczenie Europy spowodowane przez Adolfa Hitlera i jego sojusz „Trzeciej Rzeszy” włoskich faszystów, francuskiego Vichy i innych, natychmiastową decyzją było „ spróbuj ponownie” z Unią Europejską, która ustanowiłaby to samo europejskie superpaństwo, jakie przewidział Hitler, ale z zdecydowanie „demokratyczną” aurą.

 

To, co ostatecznie przekształciło się w Unię Europejską, Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, zostało utworzone przez sześć krajów Europy Zachodniej w 1951 roku. Pomysłodawcą organizacji był Robert Schuman, francuski polityk, który przysięgał wierność marszałkowi Philippe'owi Petainowi, francuskiemu przywódcy Vichy i sojusznikowi Adolfa H. Schuman został później pozbawiony praw politycznych za współpracę ze znienawidzonym niemieckim bosche. Jednak dowódca Wolnej Francji, generał Charles De Gaulle, przywrócił Schumanowi pełne obywatelstwo, po czym stary kolaborant Vichy zabrał się do tworzenia zmodyfikowanej wersji Trzeciej Rzeszy, Unii Europejskiej. Aby uzupełnić swoją „Lekką Czwartą Rzeszę”, Schuman opowiadał się za sojuszem wojskowym, który dodałby jej sił. Była to Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO). Schuman był powojennym francuskim ministrem spraw zagranicznych i premierem. Współpracownikami Schumana w jego planie stworzenia federalnej Europy byli jego kolega Francuz i agent OSS/CIA Jean Monnet oraz kanclerz Niemiec Konrad Adenauer, który jako przedwojenny burmistrz Kolonii i przewodniczący Pruskiej Rady Państwa zapewniał nazistom różne przywileje, w tym prawo do wywieszania nazistowskich flag z masztów w mieście Kolonia.

 

 

Według większości doniesień uczestnicy pierwszej konferencji ochrzcili swój związek Grupą Bilderberg od nazwy hotelu, gdzie się spotkali. Jednakże Gyeorgos C. Hatonn odkrył, że książę Bernard, Niemiec z pochodzenia, na początku lat trzydziestych ubiegłego wieku służył w jednostce Reiter SS i zasiadał w radzie Farben Bilder, spółki zależnej I. G. Farben. W swojej książce Rape of the Constitution; Death of Freedom (Gwałt na konstytucji. Śmierć wolności) Hatonn twierdzi, że książę Bernard, tworząc „supertajną grupę kształtującą politykę”, oparł się na swoich nazistowskich doświadczeniach w zarządzaniu, a nazwa Bilderberg pochodzi od nazwy Farben Bilder na pamiątkę inicjatywy podjętej przez zarząd Farben – stworzenia „koła przyjaciół” Hein​richa Himmlera, czyli elity bogatych przywódców, którzy sowicie wynagradzali Himmlera za ochronę, jakiej im udzielał w programach narodowych socjalistów przez cały okres istnienia Trzeciej Rzeszy. 

 

 

Światowe Forum Ekonomiczne nie było po prostu pomysłem Klausa Schwaba, ale w rzeczywistości zrodziło się z finansowanego przez CIA programu Harvarda kierowanego przez Henry'ego Kissingera i doprowadzonego do skutku przez Johna Kennetha Galbraitha i „prawdziwego” doktora Strangelove'a, Hermana Kahna. Oto niesamowita historia prawdziwych mężczyzn, którzy zwerbowali Klausa Schwaba, pomogli mu stworzyć Światowe Forum Ekonomiczne i nauczyli go, jak przestać się martwić i pokochać bombę.

Dla tych, którzy chcą zacząć rozumieć prawdziwe życie i dojście do władzy Klausa Schwaba, najlepiej zacząć od początku.

 

Udokumentowana historia Światowego Forum Ekonomicznego została sfabrykowana tak, by wyglądało na to, że organizacja była tworem stricte europejskim, ale tak nie jest. W rzeczywistości Klaus Schwab miał elitarną amerykańską drużynę polityczną działającą w cieniu, która pomogła mu w stworzeniu globalistycznej organizacji z siedzibą w Europie. Jeśli dobrze znasz historię Klausa Schwaba, wiesz, że w latach 60. studiował na Harvardzie, gdzie poznał ówczesnego profesora Henry'ego A. Kissingera, człowieka, z którym Schwab nawiązał przyjaźń na całe życie. Ale, podobnie jak w przypadku większości informacji z annałów z podręczników historii Światowego Forum Ekonomicznego, to, co ci powiedziano, nie jest pełną historią. W rzeczywistości Kissinger zwerbował Schwaba na międzynarodowym seminarium na Harvardzie, które było finansowane przez amerykańską Centralną Agencję Wywiadowczą. Chociaż finansowanie to zostało ujawnione w roku, w którym Klaus Schwab opuścił Harvard, związek ten pozostał w dużej mierze niezauważony – aż do teraz.

 

 

 

 

Światem rządzą cztery korporacje: Black Rock, State Street Corp., Vanguard Group oraz FMR, których właścicielami jest kilkanaście rodzin między innymi takich jak: Rockefeller, Rothschild, Onassis, Kennedy, McDonald, Disney, Bundy, Bush czy Collins.

 

Korporacje te, zbudowały swój majątek na handlu ludźmi, bronią, narkotykami, prostytucji, globalnym terroryzmie i operacjach fałszywej flagi. Mają swoich przedstawicieli w radach nadzorczych w Międzynarodowym Funduszu Walutowym, we wszystkich Bankach Centralnych, w Banku Światowym oraz w Systemie Rezerw Federalnych. Są też właścicielami gigantów naftowych, spożywczych, farmaceutycznych, chemicznych, technologicznych. I teraz uwaga Robaczki – te cztery korporacje są też właścicielami wielu państw w tym POLAND REPUBLIC OF!

 

W 1999 roku korporacja BLACK ROCK, we współpracy z grupą Bilderberg, stworzyła holding ALTRIA który zarządza polską gospodarką, polityką, partiami politycznymi, politykami, sądami, oraz biznesem. To stamtąd wychodzą wytyczne co ma się dziać w „Państwie Polskim”.

 

Zadaniem polskich polityków opłacanych przez holding ALTRIA , było i jest osłabienie naszej gospodarki, wyprzedaż polskiego kapitału, polskich złóż oraz dokonanie głębokich podziałów społecznych.

 

Kto jest największym akcjonariuszem Pfizera?

Trzej czołowi akcjonariusze indywidualni/poufni w firmie Pfizer to Frank A. D'Amelio, Mikael Dolsten i Albert Bourla. Trzech największych akcjonariuszy instytucjonalnych to Vanguard Group Inc., BlackRock Inc. i State Street Corp. Przychody firmy Pfizer w trzecim kwartale 2022 r. wyniosły 22 USD.

 

Czy plan Hitlera się powiódł ? 

po uczynkach ich poznacie a przecież celem było stworzenie jednego globalnego rzadu światomego gdzie tylko parę wielkich korporacji będzie decydować o wszystkim co mamy jeść , jeździć, ubierać się oraz jak mamy mówić czy odbierać świat

Warto przytoczyć ponownie zdanie że Kto nie zna historii nie przewidzi swojej PRZYSZŁOŚCI

Akari Aryaca