SŁOWIAŃSKA HERBATA Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium), przez wielu botaników klasyfikowana jako wierzbownica kiprzyca (Epilobium angustifolium L.) – gatunek rośliny należący do rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Ma zasięg okołobiegunowy, występuje w Ameryce Północnej, Azji i w Europie. W Polsce jest rośliną pospolitą zarówno na niżu, jak i w górach Znana też jako wierzbówka wąskolistna. Z cyklu: ZAPOMNIANE ZIOŁA SŁOWIAN Kiprzyca Wierzbówka – Najsmaczniejsza herbata na świecie Ivan Czaj – nazwał bym ja bombą MIEDZI I WIT C SŁOWIAŃSKA HERBATA Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium), przez wielu botaników klasyfikowana jako wierzbownica kiprzyca (Epilobium angustifolium L.) – gatunek rośliny należący do rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Ma zasięg okołobiegunowy, występuje w Ameryce Północnej, Azji i w Europie. W Polsce jest rośliną pospolitą zarówno na niżu, jak i w górach Znana też jako wierzbówka wąskolistna. Rośnie za naszymi oknami i każdy z wyglądu ją zna lecz mało kto dziś już wie o jej magicznych uzdrawiających właściwościach oraz walorach smakowych. Oczywiście chabry- szybkie suszenie, rumianek na herbatkę, akacja również a po co mi kiprzyca? Otóż kochani kiprzyca to nasza pierwotna SŁOWIAŃSKA HERBATKA , póki Brytyjczycy nie przywieźli na stary kontynent herbaty z indii, wszyscy słowianie, celtowie i wikingowie pili herbatę z kiszonej kiprzycy, do dziś pije się ja na „rusi” aż po mongolie i w tybecie, nazywamy ja potocznie rosyjską herbatą- jest naprawdę pyszna i ma niesamowite właściwości. Na Alasce tradycja wskazuje lecznicze właściwości wierzbówki: stosowana jest jako surowiec odkażający (przy skaleczeniach). Nowoczesne badania ujawniły jednak bardzo złożony skład chemiczny rośliny. Obok silnych substancji przeciwbakteryjnych, roślina zawiera całą gamę czynników wpływających na układ hormonalny. Polecana jest przy problemach skórnych (trądzik, zapalenie mieszków włosowych, nadmierna keratynizacja), wypadaniu włosów, nadmiernym owłosieniu u kobiet i chorobach prostaty. Wyciągi z ziela wierzbówki i wierzbownicy działają przeciwbakteryjnie (oenothein niszczy Propionibacterium acnes), antyandrogennie, przeciwzapalnie, odtruwająco (wzmaga procesy detoksykacji), pobudzajaco na regenerację tkanki nabłonkowej, rozkurczowo, przeciwalergicznie, wprzeciwwysiękowo, uspokajająco, przeciwbólowo. Hamuje przerost gruczołu krokowego. Zapobiega nowotworom wymiatając wolne rodniki i usuwając nadtlenki oraz zapobiegając ich powstawaniu. Aktywuje limfocyty NK i ADCC (Natural Killer cell cytotoxicity). Hamuje enzym 5-alfa reduktazę i aromatazę (5-AR), przekształcający testosteron w dehydrotestosteron DHT (epilobium to inhibitor 5-AR). Prawdopodbnie też blokuje receptory dla DHT w gruczole krokowym i w skórze, zapobiegając nipożądanemu oddziaływaniu tego hormonu na chory gruczoł krokowy (epilobium zapobiega kumulacji DHT w gruczole krokowym). Wierzbówka kiprzyca jest wieloletnim ziołem, którego wysokość dochodzi od 70 cm do 1.5 m. Zioło to ma duże kwiaty koloru purpurowego. Owoc wierzbówki kiprzycy jest w kształcie brązowatej kapsuły otwartej z obydwu stron, z których wydobywają się dojrzałe, owalnego kształtu nasiona. Łodyga tego zioła jest gęsto ulistniona. Posiada liście lanceowatego kształtu. Kwiaty są koloru pupurowego, zebrane w stożkowate grona. Zioło to kwitnie od czerwca do lipca. Wierzbówka kiprzyca porasta brzegi wilgotnych lasów. Rośnie w kępach i z daleka tworzy wrażenie palącego się lasu. Widok ten jest jeszcze bardziej widowiskowy, gdyż zioło to lubi rosnąć w miejscach wypalonego lasu. Wierzbówka kiprzyca rośnie na każdym rodzaju gleby. Nowo rozkopane miejsca lub doły szybko porastają ziołem. Chociaż lubi także gleby żyzne, wilgotne. Zioło to można również znaleźć rosnące w Górach Skalistych. Indianie Ameryki Północnej, jak również Europejczycy wykorzystywali to zioło jako środka przeciwdrgawkowego. Jego korzenie oraz liście były używane do sporządzania wszelkiego rodzaju naparów w leczeniu astmy, kokluszu czy męczących czkawek. Suszonych liści używano jako środka uśmierzającego i ściągającego. Wierzbówka kiprzyca była uważana jako pokarm. Kanadyjczycy pochodzenia francuskiego tak wysoce cenili to zioło, że nazywali je „asperge”, co znaczy szparagi. ZASTOSOWANIE Wierzbówka kiprzyca posiada właściwości ściągające oraz uśmierzające. Dzięki tym właściwościom zioło stosuje się w leczeniu rozwolnień, nadmiernego śluzu w organiźmie, zapalenia okrężnicy oraz w leczeniu jelita wrażliwego. Z wierzbówki kiprzycy przygotowywuje się maści, które są stosowane w celu łagodzenia problemów skórnych u dzieci. Zioło to jest z powodzeniem stosowane w Austrii oraz w Niemczech w leczeniu problemów związanych z prostatą. Młode liście zioła są zbierane wiosną i latem, natomiast kłącza wczesną wiosna lub na jesieni. Liście dodaje się do wszelkiego rodzaju sałatek. Natomiast po ich ususzeniu i poddaniu procesowi fermentacji, przyrządza się z nich zieloną herbatę, która posiada właściwości nasenne oraz lekko uspokajające. Kłącza wierzbówki kiprzycy można jeść na surowo lub przerabiać na mąkę, którą następnie używa się do pieczenia chleba. Chleb upieczony z mąki wierzbówki kiprzycy posiada lekko orzechowy posmak. Jest bardzo zdrowy. OGROMNE ILOŚCI MIEDZI w Kiprzycy to naprawdę dar natury! Brak miedzi tak nam potrzebnej powoduje: Występuje zwiększenie ryzyka zawału, wywoływania rozległych uszkodzeń serca i tętnic oraz pojawienia się nieprawidłowości w zapisie elektrokardiograficznym (EKG). Niedobór miedzi obniża liczbę białych krwinek co równa się ze zwiększoną podatnością na zakażenia, przeziębienia i inne choroby, czyli ogólny spadek odporności. Powoduje także zaburzenia w powstawaniu kolagenu, białka które wchodzi w skład tkanki łącznej. Wytwarza ograniczenie produkcji energii przez organizm i obniżenie sprawności enzymów. Osoby ze zbyt niskim poziomem miedzi w organizmie często mają zaburzenia wzrostu, bladą skórę, obrzęki, łamliwe paznokcie i wypadające włosy. Do objawów należy też nadpobudliwość ruchowa, zwiększenie poziomu cholesterolu we krwi oraz niedostateczne wykorzystanie dostarczonego żelaza i białek. U dzieci może dojść do zaburzeń rozwoju nerwów, kości i płuc lub zmian w strukturze tkanek nawet całych organów. Przypuszcza się że niedobory miedzi mogą mieć związek z wadami kręgosłupa a zwłaszcza skoliozy, powstającej w wieku rozwojowym. Jest możliwość odczuwania mrowienia rąk i nóg, oraz ich drętwienie. Oprócz tego zbyt niski poziom miedzi może przyczynić się do rozwoju problemów umysłowych i emocjonalnych (np. apatia, anoreksja nerwowa, depresja). Dodatkowo może wystąpić powiększenie wątroby i śledziony. Należy pamiętać o tym, że brak tego ważnego mikroelementu może powodować bezpłodność. Sukces wierzbówki kiprzycy (rosyjskiej herbaty) przeszkadzał plantatorom w Indiach, rozpuszczono więc plotkę o fałszowaniu produktu białą glinką, co miało być szkodliwe dla zdrowia. Taktyka skuteczna i do 1917 roku całkowicie wyeliminowano rosyjską konkurencję. Nie wszyscy zapomnieli o rosyjskim smakołyku, można też kupić Koporski czaj w sklepach internetowych. Przetrwała procedura przygotowania. ja wole przygotować ja samodzielnie, a że robię większe ilości to z chęcią ja rozpowszechniam. a jak „przygotowujemy zioło to spożycia? Zbierz liście wierzbówki kiprzycy, najlepiej młode i piękne. Rozsyp na stole, warstwą około 5cm i zostaw na kilka godzin, aż zwiędną. Porcję liści i roluj w dłoniach, na kształt cygara, aż puszczą sok. Zrolowane liście włóż do szklanego naczynia i przykryj wilgotną ściereczką (może to być również słoik z nakrętką). Odstaw w ciepłe miejsce na 12 godzin. Kolor liści zmieni się z zieleni na brąz. Uwaga – niewskazana jest zbyt wysoka temperatura (zniszczy enzymy odpowiedzialne za fermentację) i przedłużanie procesu (liście zaczną pleśnieć po ok. 30 godzinach). Wyjmij liście i pokrój. Wysusz liście w temp. 100 stopni (ok. 1 godzina). Herbata gotowa, przechowuj w szczelnie zamkniętym pojemniku. Herbatkę można dowolnie aromatyzować, np. miętą, cytryną, owocami. Ogromne pole do popisu. Herbatka to źródło karotenu, wit. C, B, żelaza, miedzi , manganu, zawiera 20% tanin, bioflawonoidy, pektyny. Ma silne działanie przeciwzapalne. Jest zdrowa i pyszna. działanie: zapobiega przerostowi gruczołu krokowego, łysieniu adrogennemu, nadmiernej keratynizacji naskórka, wzmacnia włosy, poprawia wydolność układu odpornościowego, likwiduje ból głowy, zmniejsza ciśnienie krwi, uspokaja, oczyszcza krew z toksyn, pomaga likwidować skutki przejedzenia i nadużywania alkoholu, działa przeciwzapalnie. Skład chemiczny Omawiane rośliny zawierają: kwas ursolowy, beta-sitosterole, stigmasterole, taniny, kwas 2-alpha-hydroxy-ursolic acid leaf kwas 2-alpha-3-beta-dihydroxy-ursolowy, silne fitoncydy (oenotheiny - oenothein A, B), alfa- i beta-amyrynę, n-nonacosan, seksangularetynę (sexangularetin), kwercytrynę, kwercetynę (glikozyd), chanerozan, chanerol, taniny chamaenerionowe (chamaenerium tannin), myricetin-3-o-beta-d-glukuronid, mirycetynę, kwas oleinowy, kwas oleanolowy, stearynowy, kwas oleinowy, kwas palmitynowy, kwas nonadecanoinowy, mirystynowy kwas, linolenowy i linolowy kwas, kwas laurowy, kempferol, kwas chlorogenowy, kampesterol. Działanie lecznicze Wyciągi z ziela wierzbówki i wierzbownicy działają przeciwbakteryjnie (oenothein niszczy Propionibacterium acnes), antyandrogennie, przeciwzapalnie, odtruwająco (wzmaga procesy detoksykacji), pobudzajaco na regenerację tkanki nabłonkowej, rozkurczowo, przeciwalergicznie, wprzeciwwysiękowo, uspokajająco, przeciwbólowo. Hamuje przerost gruczołu krokowego. Zapobiega nowotworom wymiatając wolne rodniki i usuwając nadtlenki oraz zapobiegając ich powstawaniu. Aktywuje limfocyty NK i ADCC (Natural Killer cell cytotoxicity). Hamuje enzym 5-alfa reduktazę i aromatazę (5-AR), przekształcający testosteron w dehydrotestosteron DHT (epilobium to inhibitor 5-AR). Prawdopodbnie też blokuje receptory dla DHT w gruczole krokowym i w skórze, zapobiegając nipożądanemu oddziaływaniu tego hormonu na chory gruczoł krokowy (epilobium zapobiega kumulacji DHT w gruczole krokowym). Zmniejszają wydzielanie łoju, zmniejszają keratynizację naskórka i mieszków włosowych oraz przerost nabłonków, w tym naskórka. Powodują również upłynnienie łoju zapobiegając powstawaniu zaskórników. Wskazania Choroby skórne (łuszczyca, trądzik, wypryski, dermatozy, pokrzywka, łojotok, łojotokowe zapalenie skóry, figówka, ropne zapalenie mieszków włosowych, łupież tłusty, dermatoza okołoustna) i autoimmunologiczne układowe, przerost i stan zapalny gruczołu krokowego, kamica moczowa, stany zapalne układu moczowego i płciowego u kobiet i mężczyzn, hirsutyzm (wirylizm) i inne choroby spowodowane nadmiarem androgenów, zaburzenia miesiączkowania, upławy; bóle głowy i zawroty głowy, nerwobóle, bezsenność, moczenie nocne, wyczerpanie nerwowe, trudno gojące się rany, choroby alergiczne, łysienie androgenne. Synergizm farmakologiczny Preparaty z wierzbownicy i wierzbówki warto łączyć z lekami lipotropowymi, zółciopędnymi i ochroniającymi miąższ wątroby, lekami antyandrogennymi, estrogennymi, antyoksydantami, lekami spazmolitycznymi, moczopędnymi, odkażającymi układ moczowy i przeciwtrądzikowymi. Surowiec Do celów leczniczych wykorzystywane jest ziele - Herba Epilobii. Ziele należy zbierać w czasie kwitnienia i suszyć w temperaturze pokojowej lub do 50 stopni Celsjusza. Chronić przed szkodnikami i światłem w szczelnie zamkniętych słojach, w ciemnym i suchym pomieszczeniu. Do przygotowania intraktu i maceratu potrzebne jest świeże kwitnące ziele wierzbówki lub wierzbownicy. Preparaty galenowe i dawkowanie 1. Napar Infusum Epilobii: 2 łyżki suchego rozdrobnionego ziela zalać 1 szklanką wrzącej wody, parzyć 15-20 minut po przykryciem; przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie po 150-200 ml. Stosować również do przemywania skóry, płukanek, kompresów. Można stosować do okładów na oczy przy stanach zapalnych. 2. Macerat Maceratio Epilobii: pół szklanki świeżego, mielonego kwitnącego ziela zalać 2 szklanki ciepłej przegotowanej wody; odstawic pod przykryciem na 6 godzin. Przefiltrować. Pić 2-4 razy dziennie po 100 ml. Bez konserwacji przechowywać w lodówce, max 3 dni.. Macerat można konserwować alkoholem 40-70%: 1 cz. maceratu na 1 cz. alkoholu. 3. Nalewka wierzbówkowa Tinctura Epilobii: 1/2 szkl. świezego mielonego ziela zalać 250 ml alkoholu 40-70%; odstawić na 7-14 dni; przefiltrować. Zażywać 2-3 razy dziennie po 10 ml w 100 ml wody. 4. Intrakt wierzbówkowy Intractum Epilobii: 1/2 szkl. świeżego mielonego ziela zalać 250 ml gorącego alkoholu 40-70%; odstawić na 7-14 dni; przefiltrować. Zażywać 2-3 razy dziennie po 10 ml w 100 ml wody. Jest silniejszy niż nalewka. 5. Tonik do cery trądzikowej Tonicum antiacneticum: do 100 ml maceratu lub nalewki lub intraktu wlać 5 ml nalewki arnikowej i 100 ml spirytusu salicylowego lub kamforowego; wymieszać. Skórę przemywać 3-4 razy dziennie. 6. Tonicum Epilobii na kwasie octowym lub mlekowym peelingująco-antyseptyczny: do 100 ml nalewki lub intraktu wierzbówkowego dodać 30 ml octu spożywczego lub 10% kwasu mlekowego (acidum aceticum5-10% seu acidum lacticum 10%) oraz 100 ml spirytusu salicylowego, 2 krople olejku miętowego. Skórę trądzikową, z plamami potrądzikowymi, wągrami przemywać 2 razy dziennie. Preparat oczyszcza i wybiela skórę, działa silnie niszcząco na bakterie i grzyby wywołujące trądzik acne (Propionibacterium, Pityrosporum). 7. Tonik wybielająco-przeciwtrądzikowy z arbutyną i wierzbówką: 100 ml nalewki lub intraktu z wierzbówki (Intractum seu Tinctura Epilobii) + 100 ml naparu z liści mącznicy infusum Uvae ursi (folium) lub liści borówki infusum Vitis idaeae (folium) + 100 ml naparu z mydlnicy infusum Saponiariae (radix seu herba) + 100 ml spirytusu kamforowego lub mrówczanego (Spiritus camphoratus seu Spiritus Formicus) - płyny wymieszać. Skórę przemywać kilka 2-3 razy dziennie. Preparat przechowywać w lodówce. 8. Maść wierzbówkowa na maśle kozim - Unguentum Epilobii cum Goat butter: świeże ziele lub nalewkę z wierzbówki (wierzbownicy) ucierać z masłem kozim do uzyskania jednolitej masy (około 1 łyżka wierzbówki na 3 łyżki masła). Zmiany chorobowe (trądzikowe) smarować 3 razy dziennie. Wcierać też w bolące stawy oraz przy nerwobólach. Można podjąc próby leczenia łuszczycy psoriasis. Podobnie działa maść wierzbówkowa sporządzona na sadle świstaka (Marmot ointment). 9. Miód wierzbówkowy z propolisem i rumem - Mel Epilobii cum propolis et rum: na każdą łyżeczkę sproszkowanego suchego ziela lub mielonego świeżego ziela dać 1 łyżkę miodu i pół łyżeczki propolisu oraz 1 łyżeczkę rumu; wymieszać. Zażywać 1 raz dziennie po 1 łyżce. Za granicą są produkowane kosmetyki zawierające w składzie wyciągi z wierzbówk (Holandia, Szwajcaria, Niemcy, Kanada, USA, Anglia, Francja). W Polsce w niektórych sklepach zielarskich jest dostępne suche ziele wierzbówki. źródło;http://www.herbiness.com/rosyjska-herbata-najsmaczniejsza-…/ http://luskiewnik.strefa.pl/farmakologia/epilobium.html