Nowe światło dotyczące lokalizacji mitycznej atlantydy.

Cykliczne resety przyczyniały się do wędrówek ludów raz na południe a raz na północ w zależności o zmian klimatu – mogło by to potwierdzać związek pomiędzy lokalizacją Atlantydy na Bałtyku – przekaz kapłanów Egipskich do Solona oraz tereny afryki północnej terytorium zdominowany kiedyś przez naszych przodków Scytów -Wandali – temat pozostaje wciąż do zbadania.
Etruskowie, Kartagińczycy, Fenicjanie, Celtowie, Baskowie, Guanczowie to potomkowie ludów, które przeżyły kataklizm i przetrwały trudny okres walki o przetrwanie. Ich języki i pismo, to języki i pismo sprzed kataklizmu. To języki i pismo ludów, które wchodziły w skład królestwa dawnej Atlantydy. To między innymi dlatego napisy fenickie spotykamy u Etrusków i w Brazylii, to dlatego pismo Kreteńczyków jest podobne do archaicznej greki, to dlatego sposób liczenia Basków nie tylko przypomina liczenie ludów Ameryki Środkowej, ale także Francuzów i Duńczyków. Etruskowie zostali wchłonięci przez Rzymian, Kartagińczycy i Fenicjanie rozpłynęli się w miejscowym folklorze, Guanczowie zostali wytępieni przez zdobywców z półwyspu Iberyjskiego, Celtowie przepadli w mrokach średniowiecza. Zostały jedynie ludy Brytanii i Baskowie, ale ci jak wiadomo, bezskutecznie walczą o swoją wolność.
Co ciekawe, charakterystyka przeciętnego Guancza odpowiada wyglądowi Atlanty – był on wysoki, miał niebieskie oczy, jasne lub rude włosy i śniadą cerę. W tym miejscu wypada wspomnieć o prehistorycznym ludzie, którego szczątki odnaleziono w latach 80-tych w zachodnich częściach Chin, na pustyni Taklamakan, w rejonie Kotliny Tarim. Przedstawiciele tego wymarłego ludu, podobnie jak Guanczowie byli rośli, osiągali ok. dwóch metrów wysokości, mieli jasne lub rude włosy, a dodatkowo charakteryzowali się rysami twarzy typowymi dla rasy nordyckiej. Analogiczne pozostałości tego ludu znalezione zostały w innych regionach Azji, na Pacyfiku oraz w Ameryce Południowej. Wiemy również, że bardzo wyprzedzali swój czas. Wymieńmy chociażby Jomonów, którzy wytwarzali piękną ceramikę już 16 500 lat temu.

Kiedy Hiszpanie, którzy często odwiedzali Wyspy Kanaryjskie skojarzyli Guanczów ze Skandynawami. Opisali ich jako posiadających małe członki i bardzo wysokim wzroście. Wygląd i charakterystyka Guanczów, tak przypadł do gustu Hiszpanom, że brali sobie tamtejsze kobiety za żony. Kilka mumii Guanczów, które zostały uratowane i charakteryzowały się rudymi włosami i cechami europejskimi, zdaniem Hiszpanów liczyły sobie setki lat.

źródło : Bright Insight
https://www.youtube.com/channel/UCsIlJ9eYylZQcyfMOPNUz9w

Opisy antycznych wypraw geograficznych poświęconych badaniu tych terenów, opis prowincji Lechickich np. pióra Adama z Bremy (żyjącego w latach 1050- ok. 1081), wydarzenia z okresu panowania cesarza Nerona, zachowane nazwy toponimiczne z czasów starożytnych. Lechici (Wandale) toczyli zaciekłe walki przez kilkaset lat z Cesarstwem Rzymskim jak i Bizantyjskim i były momenty gdzie łupilili i władali nie tylko Cesarstwem Rzymskim ale i Afryką. A dokładniej po przełamaniu oporu legionistów na Renie i najechali rzymskie państwo. Złupili Galię (czyli obecną Francję) i Hiszpanię, przeprawili się do Afryki i tam założyli państwo na terenie obecnej Tunezji. Ślady tego rajdu podboju Wandali możemy odnaleźć w samej nazwie Andaluzja, „Wandaluzja”, wpołudnowej Hiszpani czyli kraju Wandalii a w Hiszpanii Katalończyków nazywa się Los Polacos 🙂
W 429 roku pod wodzą Genzeryka podbili północną Afrykę i na terenie dzisiejszej Tunezji założyli własne państwo ze stolicą w Kartaginie. Dopiero w 534 roku rozbił ich i rozproszył cesarz Justynian, po czym słuch o Wandalach zaginął. Przyjście po europie południowej Lechitów odbyło się „przy świadkach”. Ich najazdy odnotowali dwaj ówcześni dziejopisarze: Prokopiusz, oraz żyjący w Italii Jordanes.

Kolejny niemiecki kronikarz i źródło nazywające nas, Polaków – Wandalami
,,Słowiańszczyzna, największy z krain Germanii, zamieszkana jest przez Winuli, których wcześniej nazywano Wandalami. Podobna jest ona większa niż nasza Saksonia, zwłaszcza jeśli zaliczyć Czechów i Polan po drugiej stronie Odry, którzy nie różnią się ani językiem ani obyczajem’’.
– Dzieje Kościoła hamburskiego, Adam z Bremy (XI w.)

Jak się okazuje, nie tylko na naszym blogu można poczytać o Słowianach/Polakach żyjących w Hiszpanii tysiąc lat temu. O ile u nas jest to wiedza zakazana i oficjalnie wyśmiewana, to w Hiszpanii jest to wiedza pojawiająca się w oficjalnych publikacjach:

Żeby było jasne: Al-Andalus to dzisiejsza Andaluzja. Jest to nazwa nadana przez Arabów / Muzułmanów Hiszpanii właśnie od Wandalów ją zamieszkujących (W arabskim nie ma litery W). Wandalowie pochodzili z Polski, ich nazwa pochodzi od ich legendarnej królowej – Wandy, a Niemcy po dziś dzień Polaków nazywają Wenden (czyli Wandalowie). Wandalowie zasiedlili Hiszpanię w V/VI wieku podczas “Ostatecznego rozwiązania kwestii rzymskiej”, które w oficjalnej historii nazywa się Wielką Wędrówką Ludów. Do tego czasu Europa była podzielona na dwa państwa, których granica przebiegała mniej więcej na Renie/Łabie i Dunaju. Jednym z tych państw były prowincje podległe Rzymowi, a drugim jakaś forma Unii Słowiańskiej (zwanej wtedy Germanią). Efektem zjednoczonego słowiańskiego uderzenia na Rzym w VI wieku był rozpad Rzymu na państwa Ostrogotów (Włochy), Wizygotów (Hiszpanię), Francję i Brytanię, które swoje granice mają mniej więcej takie same do dziś. Wandalowie po pobycie w Hiszpanii zepchnęli Arabów / Berberów / Muzułmanów z północnej Afryki, gdzie na terenie dzisiejszej Libii założyli państwo Wandalów. Zostali stamtąd wyparci przez wojska Bizancjum 200 lat później.

Sojusz Katalonii ze Słowianami

W okresie wojny domowej w Kalifacie (1009-1031), Słowianie nawiązali bardzo ścisłą współpracę z Katalonią. Od 1010 zaczęli regularnie zatrudniać Katalończyków do swoich walk przeciwko Berberom. Sojusz ten nie był przypadkowy. Razem z Katalonią Słowianie mieli opanowane całe wschodnie wybrzeże, kontrolując de facto śródziemnomorską wymianę handlową.

W 1010 roku miała miejsce słynna ekspedycja Katalończyków pod wodzą hrabiego Rajmunda Borrella, którzy wygnali Berberów z Kordoby, pozwalając Słowianom odzyskać władzę. Wadih wydaje wówczas rozkaz zamordowania kalifa Muhammada II, którego wcześniej wypromował, i przywraca na tron, już jako swoją marionetkę, kalifa Hishama II. W okresie tym powstaje szereg niezależnych tajf słowiańskich. Katalończycy regularnie odtąd walczyli po stronie frakcji słowiańskiej, podejmując ekspedycje m.in. w 1013, 1017, 1024.

Powstało na ten temat dziesiątki teorii, ale wszystkie one są jedynie mniej lub bardziej przekonującymi spekulacjami. Nikt nie jest w stanie wyjaśnić skąd się to wzięło. Ja również nie wiem, skąd się to wzięło, ale Katalonia stała się realnym rozgrywającym podmiotem dzięki sojuszowi z Wandalami, Gotami , Alanami, którzy opanowali zachód Morza Śródziemnego. Z przyczyn politycznych wymazano ten epizod z pamięci zbiorowej:

Mapa rozmieszczenia haplogrupy  Ra1 wskazuje ewidentnie pozostałości genów scytyjskich  Wandalów i Gotów na całym wschodnim wybrzeżu Hiszpanii  – mapa ta również pokazuje drogę ,którą nasi przodkowie przemieszczali sięz terenów Europy środkowej przez dzisiejsze Niemcy , Francję , Hiszpanię do Afryki północnej (Berberowie)

BURGUNDCZYCY.

Burgundczycy przywędrowali znad Odry, a więc dzisiejszej zachodniej Polski, i osiadł nad Rodanem (co ciekawe, do dziś mieszkańcy Burgundii wyróżniają się na tle całej Francji najwyższą obecnością naszej haplogrupy R1a). Cezary był Burgundczykiem i zaangażowany był nade wszystko w wyzwalanie swojego narodu, który ową batalię przegrał z ludami mniej cywilizowanymi, lądując w germańskiej niewoli.

Wcześniejsze badania na podstawie powstałych znacznie później sag dotyczących pochodzenia ( Origo gentis ) widzi kwestię pochodzenia Burgundów w Skandynawii. Z dzisiejszej perspektywy,wydaje się zasadnym aby odrzucić starożytnych historyków. Pochodzenia Burgundów nie dokumentuje żadna ich własna, lokalna saga. Pliniusz Starszy wspominał jako pierwszy o Burgundiones i opisał go jako część ludu Wandalów. Tacyt nie wymienia tej nazwy. Najważniejszym historycznym doniesieniem o oryginalnych korzeniach Burgundów dostarcza dzieło przygotowane przez geografa Ptolemeusza (2.11) w połowie II wielu. Wg Ptolemeusza, Burgundowie mieszkali na wschód od Semnonów i na północy Lugiów między Wisłą i rzekami tworzącymi zachodnią granicę, oreślonymi jako Suebus ( Odra – Szprewa- Hawela w dolnym biegu), czyli w dzisiejszym zachodniej Polsce i części Brandenburgii.

Przedstawię tutaj trochę informacji ze źródeł i opracowań dotyczących Burgundów.
Co pisze o tym ludzie Ptolemeusz:
„the Suevi Semnones, whose boundaries beyond the Albis extend from the area we mentioned towards the east up to the Suevus river, and the Burguntae, who inhabit from there to the Vistula.”
„and below the Burguntae the Lugi Omani, ”
„inter Rugicleos et Burguntas Aelvaeones.” – wynika z tego że Burgundowie znajdowali się poniżej Rutikliów i Elweonów – przypomnę – Rutikliowie mieszkali na zachód od Wisły a Elweonowie to zdaniem Jerzego Strzelczyka jedno z plemion lugijskich, wymienionych przez Tacyta.
Mając do dyspozycji powyższe dane, trudno się nie zgodzić z opinią Strzelczyka:”Pobyt Germanów Burgundów na naszych ziemiach, trzykrotnie poświadczony przez Ptolemeusza, raczej nie ulega wątpliwości”

Emigracja z ziem obecnej Polski

W 406 roku zapewne należeli do grupy ludów germańskich, która w noc sylwestrową[1] po zamarzniętym Renie w rejonie Mogontiacum (Moguncji) wkroczyła do rzymskiej Galii. Tam pozostawali jako foederati w służbie Konstantyna III. W latach 411-413 popierali uzurpatora Jowina W 436 roku zostali pobici przez połączone siły Rzymian i Hunów dowodzone przez Aecjusza i musieli opuścić tereny wokół Wormacji. Osiedlili się na ziemiach nazwanych później Burgundią. Brali udział w bitwie na Polach Katalaunijskich w 451 roku po stronie Rzymian (choć niektóre grupy Burgundów prawdopodobnie walczyły po stronie Hunów)[2]. To oni są bohaterami Pieśni o Nibelungach z XIII wieku. W 472 roku część z nich za przyzwoleniem Rycymera złupiła Rzym. W historii Burgundów wyróżnia się dwa państwa: I (lata 413 – 436) – w Wormacji i Moguncji II (lata 443 – 534) – w Sabaudii (do 475 roku poszerzone o Delfinat, Szwajcarię Romańską, Durance do Langres, Lyonnais) Zostali podbici przez Franków w 534 roku i ulegli romanizacji.

Również znany brytyjski badacz głosi podobną opinię:
„Burgundians were already known to Tacitus and Ptolemy in the first and second centuries. […] They were one-time members of the Vandalic world, living somewhere between the Oder and the Vistula” Peter Heather, Empires and barbarians.

Burgundowie byli już znani Tacytowi i Ptolemeuszowi w pierwszym i drugim wieku. […] Należeli do społeczności świata wandali, żyjącymi gdzieś pomiędzy Odrą a Wisłą.

Podobnego zdania jest prestiżowa Britannica

„Burgundowie byli ludem skandynawskim, którego pierwotna ojczyzna leżała na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego, gdzie nadal nosi nazwę Bornholm (Burgundarholm w średniowieczu), a około 1 wieku przeniosły się do dolnej doliny rzeki Wisły, ale nie mogąc się tam bronić przed Gepidami, wyruszyli na zachód do granic Cesarstwa Rzymskiego. ”

XI wiek był w Hiszpanii okresem panowania słowiańskich (scytyjskich władców)  z dynastii Amirydów oraz ich słowiańskich wyzwoleńców. Dziś jest to praktycznie zapomniana karta historii. Pewnie dlatego, że burzy ona wszystkie panujące narracje. Słowianie byli ciemni i prymitywni, dopiero chrześcijaństwo ich oświeciło, kontakt z Rzymem i Niemcami lub Bizancjum.

Tymczasem w X wieku Słowianie doprowadzili Kordobę do szczytu jej potęgi, tworząc w Hiszpanii kulturę i państwo, które stało wyżej niż cała reszta Europy. W najgorszym razie można powiedzieć, że islam nie gorzej oświecał Słowian niż chrześcijaństwo. Ale można też zauważyć, że wchłonięcie Słowian do chrześcijaństwa i islamu było wielką siłą napędową obu tych religii. Słowianie wnosili przede wszystkim pluralizm, veto, inne zdanie, inną drogę, rozbijając tym samym unifikujący i paraliżujący imperializm.

Godło Burgundii

Kraje katalońskie (kat. Països Catalans [pəˈizus kətəˈɫaŋs], skrót PPCC) – określenie ogółu krain i obszarów, których miejscowa ludność posługuje się językiem katalońskim, lub które składają się na historyczną strefę przewagi języka katalońskiego (predomini català). Położone są w północno-zachodniej części basenu Morza Śródziemnego i w większości należą do Hiszpanii.

Są to:

1. Katalonia (kat. Catalunya) – wspólnota autonomiczna w Hiszpanii, z wyjątkiem oksytańskojęzycznej comarki Vall d’Aran/Val d’Aran
2. Andora (Andorra) – państwo w Pirenejach
3. Pas Zachodni (Franja de Ponent) – pas wzdłuż wschodniej granicy wspólnoty autonomicznej Aragonii w Hiszpanii, oprócz północnej części tego regionu, w której dominuje język aragoński
4. Baleary (Illes Balears) – archipelag na Morzu Śródziemnym, wspólnota autonomiczna Hiszpanii
5. Walencja (València) – północna i przybrzeżna część (tzw. predomini lingüístic català określone według stanu z XIXwieku) tej wspólnoty autonomicznej w Hiszpanii (pozostała część jest hiszpańskojęzyczna)
6. Katalonia Północna (Catalunya del Nord) – większa, południowa część departamentu Pyrénées-Orientales we Francji
7. Alghero (Alguer) – miasto na Sardynii, należącej do Włoch
8. Carche (Carxe) – niewielka część wspólnoty autonomicznej Murcja w Hiszpanii

Kraje katalońskie zamieszkuje ok. 13 mln mieszkańców, z czego ok. 9 mln deklaruje przynajmniej bierną znajomość katalońskiego. Aktywną znajomość katalońskiego w mowie i piśmie deklaruje ponad 75% mieszkańców pierwszych 4 terytoriów, w pozostałych odsetek ten jest mniejszy.

Język kataloński jest jedynym urzędowym w Andorze oraz współurzędowym (wraz z hiszpańskim) w Katalonii (tu w najlepszej pozycji), na Balearach i w Walencji. Jest również uznany za lokalny w Alguerze i niektórych comarkach Pasa Zachodniego (inne są oficjalnie hiszpańskojęzyczne). W Katalonii Północnej kataloński został uznany za część dziedzictwa regionalnego, jednak nie ma żadnego statusu urzędowego.

Kraje katalońskie łączy nie tylko język, ale również historia. Wszystkie one należały w średniowieczu do korony aragońskieji posiadały wówczas zbliżony system administracyjny i prawny.

Aragonia i La Franja

Aragons  R1a –  dominacja haplogrupy scytyjskiej – słowiańskiej R1a: Pochodzenie  z Europy Wschodniej.

FC BARCELONA – DUMA KATALONI

Po Katalońsku – mówi się że Barcelona jest z Katalonii nie z Hiszpanii, a Katalonia nie uważa się za Hiszpanię.
Więc to po katalońsku znaczy :
-blau = granatowy
-grana = bordo

Blaugrana = bordowo-granatowi czyli kolory Barcelony.

kolor: Burgund  (jaki ma związek z Burgundczykami ?)

Po Katalońsku – mówi się że Barcelona jest z Katalonii nie z Hiszpanii, a Katalonia nie uważa się za Hiszpanię.
Więc to po katalońsku znaczy :
-blau = granatowy
-grana = bordo, burgund

FC Barcelona otworzyła cztery szkółki piłkarskie w Warszawie

Lokalizacja szkółek FCBEscola Varsovia: Praga Północ – ul. Kawęczyńska 44 Bemowo – ul. Obrońców Tobruku 11 Ursynów – ul. Dembowskiego 1 Białołęcka – ul. Picassa W każdym z centrów szkoleniowych będzie trenować ok. 200-250 dzieci. W zależności od ich wieku po roku albo dwóch trenerzy dokonają selekcji.

Kibice skandują Polaco  mecz Real Madryt – FC Barcelona 2008 rok

Odkrywcy, którzy dotarli w to miejsce w celu nawiązania relacji handlowych, nazwali je Bàrkeno, co oznacza „Miejsce równinne” (Barrke = równina). Z tamtego okresu nie zachowało się zbyt wiele źródeł, które mogłyby przybliżyć historię osady. Wyjątkiem jest moneta, na której wybita jest jej nazwa.

Barcino staje się Barchinona, a następnie Barshiluna

Do V wieku władzę nad miastem przejęli Wizygoci ( WISŁO-GOCI)  w ramach sojuszu zawartego po latach wojny.

Według historyków Kartagińczycy mieliby się pojawić w tym rejonie i założyć bazę militarną w ramach podboju Hiszpanii pod rządami Hamilcar Barca.

Królestwo Wandalów w Afryce

Wandale-Wandalowie w 406 poprzez Francję Hiszpanię dotarli do byłej Kartaginy. Zostawili tam też dużo swoich genów, które pozostały do dzisiaj i świadczą do dzisiaj często szerokie twarze oraz niebieskie oczy tamtejszych Berberów (Barbarzyńcy), też nastąpiła u nich zmiana imienia z Wandali na (al)Mora’widów, a u nas na Mora’wian.

Zdobycie Afryki przez Wandalów i inwazja tego plemienia na afrykańskie prowincje Cesarstwa Rzymskiego miała miejsce w latach 429-435. Doprowadziła ona do upadku władzy rzymskiej w Afryce Północnej i powstania na jej miejscu plemiennego państwa Wandalów. W maju i czerwcu 429 Wandalowie przeprawili się pod wodzą Genzeryka przez Cieśninę Gibraltarską do Afryki, w okolicy Tangeru, wykorzystując zamieszki polityczne w Afryce, spowodowane walką złożonego z urzędu namiestnika (komesa) Afryki Bonifacjusza z nowym namiestnikiem Sigiswultem i jego wojskami, które reprezentowały cesarstwo. Ich celem było zawładnięcie bogatą, urodzajną i nie zniszczoną dotychczas działaniami wojennymi prowincją rzymską, ale prawdopodobnie znaczenie miał też fakt, że byli stopniowo z Hiszpanii wypierani przez Swebów i Wizygotów.

15 września wojska bizantyńskie wkroczyły do stolicy Wandalów – Kartaginy. W tym okresie Justynian nadał sobie przydomki Alanicus, Vandalicus i Africanus a państwo Wandalów przestało istnieć. Wersję o Wndalach Afrykańskich potwierdza Kronika Bawarska pisząc, że Polacy są potomkami rozbitych przez Justyniana ODDZIAŁÓW WANDALSKICH.

Łączenie Polaków z Wandalami, w zasadzie zaczyna się od Kadłubka, i rozpowszechnia sie później. Wczesniej raczej określano tak po prostu Słowian (więc i Polacy mogli dostać to miano), a nawet Awarów. Dopiero Kadłubek łączy jednak ściśle Wandalów z legendarną Wandą, a więc Polską. Są jednak i tak ,którzy podważają stwierdzenie Kadłubka że Polacy to Wandalowie dlatego chciał bym przytoczyć Willem van Ruysbroeck 1253  – flamandzkiego franciszkanina – podróżnika

Czy Wandalowie wyparowali z Niemiec, Iberii, Sycylii, Balearow i Afryki tak samo jak wyparowali starożytni mieszkańcy Polski: Lugiowie i Wenedowie ? – czy może jakoś jeszcze fikuśniej ?

Załączam link do zrodla i fragment ktorego brakuje na stronie Wikipedii poswieconej Wandalom:

„Now from Kersona all the way to the mouth of the Tanais there are high promontories along the sea, and there are forty hamlets between Kersona and Soldaia, nearly every one of which has its own language; among them were many Goths, whose language is Teutonic”
„The language of the Ruthenians, Poles, Bohemians and Sclavons is the same as that of the Vandals”

Teraz od Kersona aż do ujścia Tanais są wysokie przylądki wzdłuż morza, a między Kersona i Soldaia jest czterdzieści osad, z których prawie każdy ma własny język; wśród nich było wielu Gotów, których językiem jest teutoński „Język Rusinów, Polaków, Cyganów i Sclavonów jest taki sam jak w przypadku Wandali

Willem van Ruysbroeck 1253  – flamandzki franciszkanin, misjonarz i podróżnik. W latach 1253-1255 posłował z ramienia króla Francji Ludwika IX Świętego na dwór wielkiego chana mongolskiego Mongke

Polska i Polacy to często używane określenia w przypadku Katalonii i jej mieszkańców. Skąd się to wzięło?

 

Polskie oddziały walczące w hiszpańskiej wojnie domowej w latach 1936-1939.•Fot. Public Domain

Trzecim, najbardziej w obecnej sytuacji aktualnym uzasadnieniem jest podobieństwo dziejów Polski Katalonii. Przynajmniej takie, które dostrzegają mieszkańcy tamtych terenów, którzy twierdzą, że być może nazywa się ich Polakami w związku z licznymi podobieństwami w mentalności i historii. Poza wspomnianą pracowitością przywołują także o wiele większą niż w przypadku mieszkańców innych części Hiszpanii skłonność do introwersji i nieufności, twardy charakter, a także podobieństwa dotyczące walki o niepodległość. Związana jest z tym także historia Polaków, którzy w czasie wojny domowej utworzyli dosyć pokaźną brygadę walczącą przeciwko oddziałom generała Franco. Brygada ta nosiła imię Jarosława Dąbrowskiego i właśnie od swojego patrona zyskała swoje potoczne określenie „Dąbrowszczacy”.

wedle bizantyjskich źródeł.

…”brat” to po katalońsku „germa”, a „siostra” to „germana” – żywa etymologia pojęcia „Germanie” (nie mylić z Niemcami)…

… a teraz pieśń która łączy Polaków i Katalończyków… Luis Lach śpiewa po katalońsku o obaleniu pala u którego uwiązany jest naród kataloński, a Jacek Kaczmarski prognozuje obalenie murów

wersja katalońska:
www.youtube.com/watch?v=vNSKik-Tuv0
wersja polska:
www.youtube.com/watch?v=-YGS9vhmFS0

Osada Wandali w Tossa Del Mar 2018 Grzegorz Skwarek i Artur Lalak 22 październik 2018

rekonstrukcja budynku Gotów około 5 wiek n.e.

Przywrócenie świetności Gwieździe, która „światy styka” jest u nas prawie niemożliwe ze względu na powiązanie jej z nazizmem

Swastyka była niezwykle popularnym symbolem, znakiem pomyślności i powodzenia na Podhalu oraz częściowo w Małopolsce. Określana była mianem Krzyżyk Niespodziany. Miała chronić podróżnych, wędrujących po górach, chronić domostwa oraz sprzyjać osobie, która ją nosiła.

Symbol rozety bardzo przypomina nasza góralską ,która zdobi prawie każdy góralski dom – Rozeta miała chronic przed piorunami

Przy okazji poruszanie tematu symboli warto wspomnieć również o znaku Gromowładcy — sześcioboku foremnym, którego każdy wierzchołek łączy się ze środkiem. Sam ten symbol na terenie Słowiańszczyzny pojawiał się w różnych wariantach, jednak niezmienna była jego lokalizacja. Znak Gromowładnego żłobiło się na na belkach powały, po to by w ten sposób zabezpieczyć budynek przed uderzeniem pioruna. Symbol ten zdołał przetrwać do dziś pod postacią góralskiej rozety, znanej również właśnie w tej pierwotnej funkcji — zabezpieczania konstrukcji przed nawałnicami. Lata lecą, cywilizacja wciąż się rozwija, jednak pomimo tego, ludzie niezmiennie lękają się uderzenia Pioruna.

Mam nadzieję, że powyższy artykuł nie pozwoli Wam do końca zaakceptować oficjalnie nauczanej historii czy to w szkołach czy mediach i nie ma na celu negowania czegokolwiek ale zmuszenia odrobine do zastanowienia i samodzielnego weryfikowania.

Akari Aryaca

źródła

https://www.familytreedna.com/groups/iberian-dna/about/results

slavoslav.pl

vranovie.wordpress.com/

http://www.racjonalista.pl/

https://www.eupedia.com/genetics/spain_portugal_dna.shtml

wspanialarzeczpospolita.pl