Jakiś czas temu napisałem artykuł pt INDIANIE NASI BRACIA -najnowsze badania DNA - nie przypuszczałem jak mocno będzie powiązany z WHAKA BLOND z Nowej Zelandii - jak widzimy coraz więcej dowodów pojawia się dzisiaj ,które dobitnie odkłamują obecną wiedzę wpajaną nam w szkołach. Badania genetyczne wciąż trwają i mówi się ,że biali ludzie o blond włosach, którzy żyli w Nowej Zelandii jeszcze przez Maorysami pochodzili z Europy z takich nacji jak Celtowie, Scytowie, Słowianie, Wikingowie a to i tak jedna rodzina haplogrup R. Jak skompilujemy oba artykuły Indianie nasi bracia oraz Whaka Blond z Nowej Zelandii coraz bardziej klaruje się zupełnie inny obraz naszej wspólnej historii. Co ważne podkreślenia jest to ,że wszystkie te dowody wskazują ,że w zamierzchłej historii była globalna cywilizacja ,której ślady możemy odnaleźć na wszystkich kontynentach.

Co mówi oficjalna i jedyna niepodważalna wiki-nauka :) 

Oceanii zaczęli przypływać i osiedlać się Maorysi. Najpierw zasiedlili Wyspę Południową, a potem kolejne lądy.

Europejskim odkrywcą wysp był holenderski podróżnik Abel Tasman, który przy próbie wysadzenia załogi 18 (niektóre źródła podają 19) grudnia 1642 roku w północnej części Wyspy Południowej został zaatakowany przez tubylców, co skończyło się śmiercią czterech ludzi. Po tym wydarzeniu odpłynął, a miejsce nieudanego lądowania nazwał Zatoką Morderców (nid. Moordenaarsbaai), znaną dziś jako Golden Bay (pol. Złota Zatoka). Kolonizacja rozpoczęła się po 127 latach, kiedy w 1769 ląd został ponownie odkryty przez brytyjskiego podróżnika i odkrywcę Jamesa Cooka. Pierwszymi osadnikami byli głównie przybyli z Australii poławiacze fok i wielorybów, a jednym z pierwszych zamieszkanych na dłużej miejsc – obóz w pobliżu fiordu Dusky Sound leżącego w najdalej wysuniętym na zachód punkcie Wyspy Południowej (lata 90. XVIII wieku).

Tradycje ustne Maorysów mówią, że po przybyciu do Nowej Zelandii Maorysi odkryli, że w tym kraju mieszka już duża, dobrze ugruntowana populacja. Mieszkańcy zostali opisani jako posiadający cerę białą do jasnoczerwonej, z kolorami oczu od niebieskiego przez zielony do ciemniejszych odcieni.

Maoryski termin Pakeha, później używany do opisania białych kolonialnych Europejczyków,
pochodzi od starożytnej nazwy Pakepakeha używanej do opisania dawnej białej populacji.

Monica Matamua 85 letnia kobieta, która zbadała swoje DNA.

Monica Matamua twierdzi, że jest potomkiem Patupaiarehe - jasnoskórych i jasnowłosych białych ludzi często o rudych włosach 
, którzy są tu od około 2000 lat do dziś.
Monica uczestniczyła w projekcie National Geographic Genome i wykonała test DNA.
Główne wyniki wykazały 40% pochodzenia śródziemnomorskiego,(Iran dawna Persja) 12% europejskiego i tylko około 14% oceanicznego lub polinezyjskiego. Stanowi to tylko 66% DNA co ciekawe druga część DNA pochodzi z Peru -Ameryka Południowa
Mówi, że pochodzi ona od ludzi, którzy zawarli związek małżeński z ludem Maorysów i dodaje, że niektórzy Maorysi są częściowo potomkami tych ludzi.

Inny wielki hinduistyczny epos Mahabharata opisuje wielką wojnę toczącą się na subkontynencie indyjskim pomiędzy czarnym ludem a białymi ludźmi o jasnych włosach i oczach. Jedna z legend ludu Waitahaz z Nowej Zelandii głosi ,że po wielkiej bitwie część białych opuściło swoje ziemie i popłynęli do Polinezji.

Co łączy mieszkańców Europy środkowej , których domena rozciągała się kiedyś po bawarską rzekę Lech z mieszkańcami Lakdah, czyli indyjskiej części Tybetu? Przede wszystkim wspólne korzenie genetyczne.
 Wśród mieszkańców słowiańskich enklaw na Łużycach i północnych Indii (szczególnie tych z wyższych kast)
znajduje się największy odsetek przedstawicieli genetycznej haplogrupy R1a1, tożsamej z pradawną ludnością indoeuropejską - aryjską. 
Wśród mieszkańców Iranu, Afganistanu, Pakistanu oraz Indii można spotkać tubylców o rudych lub blond włosach,
niebieskich lub szarych oczach. Przykład naszego regiony podaję tylko jako porównanie największej odległości ponad 5000 km dzielącej wspólne DNA.

Okazuje nie ,że jest dużo większy dystans pomiędzy wspólnym DNA Europejczyków a przed Maoryskich białych mieszkańców Nowej Zelandii -dystans ten wynosi 17800 km!

Pomniejsze grupy tych pierwszych mieszkańców obu wysp przetrwały do ​​XX wieku i są zapamiętani jako blond -
rudowłosi pierwotni mieszkańcy Nowej Zelandii.

Grobowiec Wari: odkrycie Polaków w Peru

Rabusie grobów plądrowali to starożytne stanowisko w Peru od dziesięcioleci, lecz jeden królewski grobowiec sprzed ponad 1000 lat przegapili. Sensacyjne odkrycie królewskiego grobowca pełnego skarbów w El Castillo de Huarmey w Peru sprawia, że badacze muszą na nowo zinterpretować historię Ameryki Południowej i cywilizacji Wari, z której wyrosło imperium Inków

Najstarsze mumie świata są mumiami z Chinchorro z północnego Chile i południowego Peru. Pochodzą z roku około 5050 pne, dla przykładu mumie egipskie datowane są na 3000 pne. Zdjęcie poniżej przedstawia mumie z miejscowości Warii, która była zamieszkana przez jeden z preinkaskich ludów. Poza mumiami owiniętymi w sześć warstw wełny znaleziono igły i inne materiały włókiennicze. Co ciekawe we wszystkich regionach tzw. Nowego Świata istnieją legendy o Quetzalcoatl (przekazywane przez Azteków), Kukulkan (opowiadane przez Majów), Amalivaca (Tamanacs), Manco-Capac (Inkowie) Viracochy (Aymaras). Wszystkie z nich opisują postać wysokiego białego niebieskookiego mężczyzny, który posiadał blond-czerwone (rude?) włosy i brodę.

Prace polskiego zespołu zostały uznane za jedno z najważniejszych wydarzeń naukowych, a dr Miłosz Giersz z Uniwersytetu Warszawskiego stał się gwiazdą światowej archeologii.

Wielu naukowców twierdzi wręcz, że odnalezienie grobowca Wari, skrywającego szczątki trzystu arystokratek, biżuterię i inne kosztowności przyczyniło się do zmiany postrzegania historii Ameryki Południowej, a w szczególności roli kobiet w jej tworzeniu. Co więcej, wykopaliska te stanowiły nie tylko przełom w badaniach kultury Wari, lecz także powstałej znacznie później cywilizacji Inków.

Cywilizacja Wari była aktywna na obszarze, który obecnie obejmuje Limę od około 600 do 1000 ne, około 500 lat przed powstaniem imperium Inków.
Siedemdziesiąt grobowców Wari zostało odkrytych w miejscu Pucllana, które znajduje się w dzielnicy mieszkalnej w centralnej Limie.
Przeszywające niebieskie oczy, nieposkromione upływem 1300 lat, to Pani Maska - mumia, której odkrycie może ujawnić sekrety zaginionej kultury. Została znaleziona przez archeologów wykopujących piramidę w stolicy Peru.

Podobne mumie znajdywane sa na całym świecie.

Posąg Guanch-a na Teneryfie, Wyspy Kanaryjskie. Nie wiadomo, kiedy Guanczowie przybyli na Wyspy Kanaryjskie, ale, podobnie jak ludzie z całego świata, twierdzili, że przeżyli poważną powódź, która zniszczyła ich dawną ojczyznę.Czy to legenda o potopie ? a może cykliczne katastrofy, które regularnie powodują tak zwany reset cywilizacji.

Kiedy przybyli w ten region Hiszpanie, sam Pizarro pytał się czyje są te "rude" mumie. Indianie odpowiadali, że byli to ostatni potomkowie Viracochy. Mówili, że lud Viracocha to potomkowie bogów, białych mężczyzn z brodami. Indianie myśleli, że właśnie Europejczyków wezwali Viracocha ponieważ według ich legend w pewnym momencie wsiedli do swoich łodzi i pożeglowali przez Pacyfik. Według głównej legendy Inków przed panowaniem pierwszego Inka, bóg Słońca Con-Ticci Viracochy, odpłynął wraz ze swoimi poddanymi. Znany kronikarz Cieza de Leon, zapisał że te rzeczy wykonano na długo zanim Inkowie doszli do władzy. Zostały wykonane przez białych brodatych mężczyzn takich samych jak Hiszpanie. Ludzie Ci w pewnym momencie porzucili wszystko i poszli za swoim liderem, najpierw do Cuzco, następnie w dół w kierunku Pacyfiku.

w 1929 r. Amerykański podróżnik Lawrence Griswold został schwytany przez Indian Shuara i zabrany Rio Juara, jeden z dopływów Amazonki. Pewnego dnia on i jego porywacze natknęli się na ruiny starożytnego miasta, w którym znajdowały się piramidy i amfiteatr w kształcie podkowy. Niskiego wzrostu staruszek z plemienia Shuara próbował przekonać Griswolda, że ​​miasto to zbudowali jego przodkowie. Było to jednak oczywiście nieprawdziwe, ponieważ twierdził, że jego wysocy „blond-rudowłosi” budowniczowie zmienili się w swoich ludzi „z powodu ich niegodziwego zachowania przed potopem”. Griswold miał szczęście, że był wysokim mężczyzna o rudo-blond włosach i dlatego Indianie uważali go za zaginioną rasę i powiedzieli, dlaczego uratowali mu życie. Griswold został później eskortowany do najbliższego portu na Amazonce, a stamtąd powrócił do Nowego Jorku. Są też ślady wysokich, białych, rudowłosych ras w Europie Północnej, Egipcie i Libii, na Wyspie Wielkanocnej, w Nowej Zelandii, Indiach i na Malediwach oraz w obu Amerykach.

Zbadano DNA mieszkańców 18 Wysp Wielkanocnych -wg genealogii można wywnioskować, że Pakomio Maori był źródłem europejskiego haplotypu HLA i haplotypu R1b Y-STR znalezionego w próbkach z 1971 roku. Częstotliwość haplotypu europejskiego HLA przenoszonego przez Pakomio osiąga wartość szczytową w Kraju Basków.

Pozostali rdzenni mieszkańcy Wysp Wielkanocnych o rysach typowych dla europejczyków.

• 

• 

• 

• 

• 

Naukowcy badający definicje i rozwój maoryskiego terminu „Pakeha” (maoryska nazwa dla białych ludzi)
stwierdzają, co następuje:

nazwa wydaje się pochodzić od mitycznych ludzi „Pakepakeha”, którzy są psotnymi istotami, o jasnej skórze i włosach, którzy mieszkali głęboko w lesie, wychodząc nocą.

„Pakepakeha” są również powiązane z „Patupaiarehe” ich jasną skórą i włosami. „Patupaiarehe” miał jasną skórę i piękne głosy i dawał ludziom tajemnicę łowienia za pomocą sieci. Te stworzenia posiadają czółna wykonane z trzciny, które magicznie mogą zmienić się w żaglówki. „Patupaiarehe” można również powiązać z wersją Naake Pakeha jako skrótem „Paakehakeha”, bogów oceanu, którzy mieli formy ryb i ludzi (Biggs, 1988).

Trumny widoczne powyżej zostały sfotografowane w 1919 r. Wysoko na skale w bardzo odległej części Nowej Zelandii. Każda trumna była wycinana kamiennymi narzędziami z jednego pnia, jak kajak. Te szkielety wykazują rozpoznawalną fizjologię europejską. Były już bardzo stare, gdy znaleziono je w tym odległym kraju. Zmarli byli niewątpliwie białymi Ngati Hotu, znanym w lokalnym języku Maoryskim jako ludzie o jasnych włosach i skórze.

Po przybyciu polinezyjsko-melanezyjskich kanibali do Nowej Zelandii wcześniejsi biali ludzie zostali ścigani jako źródło pożywienia. Wiele kobiet Patu-paiarehe lub Turehu zostało siłą wchłoniętych przez plemiona Maorysów jako niewolnicy. Uciekinierzy lub ocaleni spośród wcześniejszych ludzi przenieśli się do bardzo trudnego i odległego wnętrza kraju i żyli w głębokich lasach lub ciemnych jaskiniach.

Zapraszam do obejrzenia unikatowego filmu Gabi Plumm i Petera Marsh-a o rdzennych mieszkańcach Nowej Zelandii ,który dobitnie   potwierdza jak wiele jest jeszcze rzeczy, które musimy zbadać aby móc oficjalnie powiedzieć WIEM.

Podaję również link do starszego mojego art. który w znaczący sposób łączy się z tym materiałem:

https://akariaryaca.com/2018/07/14/indianie-nasi-bracia-najnowsze-badania-dna/